Le parkour (często skracane do PK fr. sztuka przemieszczania się) – pochodząca z Francji forma aktywności fizycznej. Za twórcę parkour uznaje się Davida Belle'a.

Główną ideą parkour jest pokonywanie przeszkód stojących na drodze w jak najefektywniejszy i jak najprostszy sposób. Osoba uprawiająca parkour to traceur (rodzaj żeński: traceuse).

Często bywa mylony z freerunem, wielu ludzi uważa się za uprawiających parkour, gdy tak naprawdę trenują freerun.

O Le parkour

Nazwa "parkour" to neologizm stworzony w 1998 roku przez przyjaciela Davida Belle'a - Huberta Koundé. Pochodzi od francuskiego słowa parcours – trasa, droga, przebieg. To z kolei wywodzi się z łacińskiego percursus.

Parkour to nie pojedyncze techniki, trzeba na niego patrzeć jako na całokształt biegu (flow). Nie należą do niego również (choć bywają do niego zaliczane) rozmaite techniki akrobatyczne, takie jak salta.

Rozprzestrzenianie się parkour

Film Luca Bessona "Yamakasi - współcześni samurajowie" oraz film 13 Dzielnica z Davidem Belle'em był swoistym zapalnikiem w rozprzestrzenianiu się parkour po świecie. Duży wpływ na to miała Anglia - powstały tam dwa dokumenty: "Jump London" i "Jump Britain", przedstawiające parkour.

Freerun, free running, 3run (ang. dowolny bieg) – sport ekstremalny, który polega na wykonywaniu efektownych i trudnych tricków w czasie pokonywania przeszkód na trasie biegu. Za prekursora freerunningu uważa się Sébastiena Foucana, który odłączył freerun od parkouru.

Freerun wywodzi się z parkour, ale prostota i szybkość pokonywania przeszkód nie odgrywa w nim znaczącej roli. We freerun zmieniono znacząco technikę. Elementy, które pozwalały przedostać się biegnącemu przez przeszkodę jak najłatwiej i jak najszybciej, zostały zastąpione przez tricki, które są trudne do wykonania, ale mają wartość pokazową (palm spin, wall spin itp.), dołączone zostały także elementy akrobatyczne. Głównymi trickami są tzw. flipy.

Sport ten nie powinnien być postrzegany jako zbiór pojedynczych ruchów, a jako cały sposób poruszania się. Freerun to także sposób myślenia. Osoby trenujące parkour, patrząc na przeszkodę, myślą jak najsprawniej ją pokonać. Ludzie trenujący free running na tę samą przeszkodę spojrzą z zamysłem pokonania jej w jak najbardziej efektowny sposób.

We freerun nastąpiła także zmiana celów, ograniczająca się tylko do zadowolenia z siebie i czerpania przyjemności z trenowania. Nie jest to jednak regułą: przykładem tego może być Chase Armitage czy też Daniel Ilabaca, którzy trenują dla siebie a zarazem czerpią z tego korzyść finansową poprzez dawanie pokazów i pracy jako kaskaderzy w filmach.


Tak wiec zostalo wszystko wyjasnione nasz team cwiczy pol na pol.